خدایی که نمی شناسم

حضرت موسي بن جعفر عليه السّلام امام'>امام هفتم شيعيان در سال 128 هجری در قريه «ابواء» (ميان مکّه و مدينه) ديده به جهان گشود. نام مادرش حمیده بربریّه یا حمیده پاک بوده است. امام کاظم عليه السّلام پس از شهادت پدر بزرگوارش امام جعفر صادق علیه السّلام به امامت رسيد و از سال 148 تا 183 يعنی مدت 35 سال رهبری شيعيان را بر عهده گرفت كه توسط هارون الرشيد، خليفه عباسي حدود 18 سال اين دوران را در زندان و سياهچال بود. ایشان معاصر با چهار تن از خلفای عبّاسی یعنی منصور عبّاسی (148 تا 158) مهدی عبّاسی (158 تا 169) هادی عبّاسی (169 تا 170) و هارون الرّشید (170 تا 183) بود و در بيست و پنجم رجب سال 183 هجري قمري پس از چندين سال كه در زندان هارون الرشيد با غل و زنجير محبوس بود، در بغداد در زندان زندانباني به نام سندی بن شاهک، مسموم و به شهادت رسید. امام کاظم (ع)، در طول دوران امامتش چندین بار از سوی خلفای عباسی احضار و زندانی شد. نخستین‌بار در زمان خلافت مهدی عباسی، امام را به دستور خلیفه از مدینه به بغداد منتقل کردند. هارون نیز دو بار امام را زندانی کرد. زمانِ دستگیری و زندان اول در منابع ذکر نشده ولی دومین بار در ۲۰ شوال سال ۱۷۹ق در مدینه دستگیر و در ۷ ذی حجه در بصره در خانه عیسی بن جعفر زندانی شد. بنا به گزارش شیخ مفید، هارون در سال ۱۸۰ق در نامه‌ای به عیسی بن جعفر، از او خواست امام را به قتل برساند، ولی او نپذیرفت. امام را پس از مدتی به زندان فضل بن ربیع در بغداد منتقل کردند. امام کاظم (ع) سال‌های پایانی عمر خود را در زندان‌های فضل بن یحیی و سِندی بن شاهک گذراند.در زیارتنامه امام کاظم (ع) با عبارت الْمُعَذَّبِ فِي قَعْرِ السُّجُون‏؛ کسی که در سیاهچال‌ها شکنجه می‌شد به او سلام داده شده است. در زیار خدایی که نمی شناسم...

مختارقیام مُختار جنبشی به رهبری مختار بن ابی عبید ثقفی با هدف خون ‌خواهی از شهدای کربلا بود. این قیام پس از قیام توابین در سال ۶۶ قمری در کوفه شروع شد و در آن بسیاری از عاملان شهادت امام حسین (ع) و یارانشان از جمله عبیدالله بن زیاد، عمر بن سعد، شمر بن ذی الجوشن و سنان بن انس کشته شدند. قیام مختار با نام محمد بن حنفیه صورت گرفت.هدف قیاممختار در زمان واقعه کربلا در زندان بود. او پس از آزادی به دنبال انتقام از قاتلان امام حسین (ع) برآمد. ابتدا با عبدالله بن زبیر که در حجاز به مبارزه با یزید بر خاسته بود، همراه شد، ولی در بین راه وی را هم‌عقیده خود ندید و از او فاصله گرفت و برای برپایی قیام راهی کوفه شد. همراهی با عبدالله بن زبیر: مختار که پیشتر با عبدالله بن زبیر دیدار کرده بود، در پاسخ به پیشنهاد اطرفیان به بیعت با عبدالله اظهار داشت که هدف عبدالله با هدف او همراه نیست و بدین رو، بیعت با او به صلاح نیست ولی با اصرار اطرافیان با دو شرط با عبدالله بن زبیر بیعت کرد: شرط اول: عبدالله بن زبیر در کارها با او مشورت کند و به تنهایی کاری انجام ندهد و با او مخالفت نکند. شرط دوم آنكه بالاترین منصب را در حکومت به مختار بدهد. هنگام حمله سپاه یزید به مکه و محاصره عبدالله بن زبیر، مختار در کنار وی با یزیدیان می‌ جنگید. به گفته برخی منابع، وقتی مختار دید که عبدالله با او به حیله و مکر معامله می ‌کند و ادعای خلافت دارد، از او کناره گرفت و راهی کوفه شد تا مقدمات قیام را فراهم کند.ملاقات با محمد بن حنفیهمختار قبل از حرکت به سوی کوفه با محمد بن حنفیه دیدار کرده و از قصد خود یعنی قیام وی را مطلع نمود، و از وی کسب تکلیف کرد، محمد بن حنفیه در جملاتی کلی به وی اجازه داد و در ضمن از وی خواست تا تقوا را خدایی که نمی شناسم...

اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحمّدٍٍ وَّ آلِه الطّاهِِرينَ مبعث خاتم النّبيين رسول اكرم، محمّد مصطفي (صلّ الله عليه و اله و سلّم )بر مسلمانان جهان مبارك باد.بِعثَت برگزیده‌شدن حضرت محمّد (ص) به پیامبری و آغاز رسالت اوست که بنابر مشهور، در ۲۷ رجب سال چهلم عام الفیل روی داده است. از این‌ رو در فرهنگ شیعی، ۲۷ رجب به‌عنوان «عید مبعث» گرامی داشته می‌شود. بعثت پیامبر سرآغاز دین اسلام و مقدمه برچیده‌شدن بت‌پرستی از حجاز بود.بعثت به معنای برگزیدن فردی به پیامبری از سوی خدا و آغاز دوره نبوتش است. هرچند بعثت درباره برگزیدن همه پیامبران به نبوت کاربرد دارد اما از آن برگزیدن حضرت محمد به پیامبری به ذهن متبادر می‌ شود. از این‌رو در فرهنگ اسلامی، روز مبعث به روزی گفته می‌شود که حضرت محمد (ص) به رسالت مبعوث شده است.بعثت در لغت به معنای برانگیختن است همچنین به معنای ارسال و روانه کردن نیز آمده است.بعثت در قرآن کریم، به معنای برانگیختن و فرستادن پیامبران برای هدایت مردم و نیز حشر مردگان به کار رفته است. در قرآن کریم از بعثت پیامبر (ص) تعبیر به منت شده است. مِنّت از ریشه «مَنّ»، به معناى سنگى است كه براى وزن كردن اجسام به كار مى‌رود و اعطاكردن هر نعمت سنگين و گرانبهايى را منّت گويند. وبعثت پیامبر(ص) به واسطه آثار وبرکات فراوانی که دارد نیز منت یعنی نعمتی بسیار بزرگ معرفی شده است.زمان و مکان بعثت پیامبر (ص)بعثت پیامبر اکرم(ص) بنابر مشهور در ۴۰ سالگی و بنا به قولی، در ۴۳ سالگی حضرت محمد (ص) رخ داده است. طبق گفته مورخان، بعثت چهل سال پس از عام الفیل (سالي كه دشمنان با فيل به مكّه معظّمه و براي از بين بردن خانه خدا به آنجا حمله كردند.) و در بیستمین سال حکومت خسرو پرویز بر ایران روی داده است. برخی از منا خدایی که نمی شناسم...

دیسلکسیا یا نارساخوانیدیسلکسیا یا نارساخوانی یک ناتوانی در یادگیری است که خواندن و کارهای مربوط به زبان را سخت‌تر می‌ کند. این وضعیت به دلیل اختلالاتی در نحوه پردازش نوشتار در مغز رخ می‌دهد. اکثر افراد در دوران کودکی می‌فهمند که دچار این بیماری هستند و این معمولاً یک مشکل مادام‌العمر است. این شکل از دیسلکسیا در کودکان به عنوان “نارساخوانی تکاملی” نیز شناخته می‌شود. این بیماری در زیر مجموعه “ انواع اختلال یادگیری خاص” قرار می ‌گیرد. این اختلال سه زیر گروه اصلی دارد: دیسلکسیا در کودکان و درک زبان.خواندن با زبانی که فرد با آن صحبت می‌ کند آغاز شده در اوایل کودکی، صحبت کردن با تولید صداهای ساده شروع می ‌شود. با یاد گیری صداهای بیشتر، همچنین یاد می ‌گیریم که چگونه از صداها برای تشکیل کلمات، عبارات و جملات استفاده کنیم. یادگیری خواندن شامل ارتباط صداها با نمادهای نوشتاری مختلف (حروف) است.اینجاست که دیسلکسیا در کودکان ظاهر می‌شود. این مشکل در نحوه استفاده مغز از زبان گفتاری برای رمزگشایی نوشتار اختلال ایجاد می‌کند. در صورت ابتلا به این مشکل، مغز در پردازش مطالبی که می‌خوانید مشکل دارد، به خصوص در شکستن کلمات به صداها یا ربط دادن حروف به صداها در هنگام خواندن. این اختلال در پردازش می ‌تواند به موارد زیر منجر شود: شیوع دیسلکسیا در کودکان.دیسلکسیا در کودکان به طور کلی ناشایع است. بر اساس تخمین کارشناسان این بیماری حدود ۷ درصد از مردم در سراسر جهان را تحت تاثیر قرار می‌دهد. این بیماری بدون ارتباط با جنسیت و نژاد، افراد را به طور یکسان تحت تأثیر قرار می‌دهد. با این حال، بسیاری از افراد علائمی دارند که برای تشخیص به اندازه کافی شدید نیستند.علت دقیق این بیماری مشخص نیست. با این حال: ژنتیک خدایی که نمی شناسم...

افغانستانافغانستان کشوری آسیایی با اکثریت مسلمان است. چین، تاجیکستان، ازبکستان، ترکمنستان، ایران و پاکستان در همسایگی این کشور قرار دارد. کابل پایتخت افغانستان و قندهار، هرات، مزار شریف و جلال‌آباد، بزرگترین شهرهای این کشور است. پیروان مذهب حنفی (اهل‌سنت) در اکثریت و شیعیان امامیه و اسماعیلیه در اقلیت هستند. درصد شیعیان در این کشور، بین ۲۵٪ تا ۳۰٪ برآورد شده است. در قانون اساسی مصوب سال ۱۳۸۲ش، برای اولین بار، مذهب شیعه در افغانستان به رسمیت شناخته شد.هزاره بزرگترین قوم شیعه و سادات، هراتی‌ها، قزلباش‌ها و گروه‌هایی از بلوچ‌ها، تاجیک‌ها و پشتون‌ها دیگر دسته‌های شیعه هستند. رواج تشیع در سرزمین افغانستان از زمان صدر اسلام بوده و گسترش آن در دوره بنی‌عباس و با مهاجرت علویان به خراسان، و سپس همزمان با ایلخانان و صفویه اتفاق افتاده است.از زمان حکومت عبدالرحمن ‌خان (۱۲۵۹ـ۱۲۸۰ش/۱۸۸۰ـ۱۹۰۱م) که شیعیان بخصوص هزاره‌ها به سختی سرکوب و کشتار شده و خودمختاری آنان سلب شد، تا سقوط طالبان در ۱۳۸۰ش شیعیان مورد تهدید و سرکوب بودند. پس از برپایی نظام سیاسی بر پایه انتخابات تا روی‌کار آمدن دوباره طالبان در آخرین روزهای مرداد ۱۴۰۰ش، اوضاع شیعیان به بهبودی نسبی رسیده بود؛ گرچه سیاست آن حکومت نیز خالی از تبعیض نسبت به شیعیان نبود و حملات تروریستی متعددی علیه شیعیان بخصوص هزاره‌ها صورت گرفت. در آن دوره شیعیان در افغانستان چندین حزب، گروه اجتماعی، نهاد و مرکز دینی، حوزوی و دانشگاهی، رسانه، نمایندگان پارلمانی و اندکی مقام ارشد حکومتی داشتند. در امارت اسلامی طالبان، هیچ مقام ارشد حکومتی از شیعیان انتخاب نشد و آنان دوباره مورد تبعیض و محرومیت قرار گرفته‌اند.افغانستان و همسایگانافغانستان کشوری در جنوب آسیای خدایی که نمی شناسم...